Τα πάντα κατά τη διάρκεια της θητείας αποκτούν διαφορετικό νόημα, αφού στερούνται της όποιας κοινωνικής χρησιμότητας.Ο παραλογισμός των εκτελούμενων ενεργειών, η απαίτηση αυτές να τηρούνται με τη μεγαλύτερη ευλάβεια, αποκαλύπτει με τον πιο εύγλωττο τρόπο ότι αυτό που πραγματοποιείται είναι η ολοκληρωτική κάμψη των αντιστάσεων, η απόλυτη δεκτικότητα μέχρι την χωρίς όρια υπακοή.
Αρνούμαι να μάθω να σκοτώνω, να περάσω την στρατιωτική εκπαίδευση, που βασικό σκοπό έχει να διαλύσει τις αναστολές μου ώστε να μπορώ να τραβάω τη σκανδάλη. Στο στρατό μαθαίνεις να λύνεις τα προβλήματά σου με τη βία και τα όπλα και όχι με το διάλογο.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μόνο πέρυσι σπαταλήθηκαν 6.500 εκατ. ευρώ για εξοπλισμούς, περισσότερα δηλαδή από ότι πήγαν για την υγεία ή για την παιδεία. Δεν μπορώ να καταλάβω πως το ημερήσιο κόστος μιας φρεγάτας ανέρχεται σε 55.000 ευρώ και τι χρήσιμο θα μπορούσαν να γίνουν αυτά τα λεφτά. Μόλις 132 εκατομμύρια ευρώ θα αρκούσαν για τις προσλήψεις 5.550 νοσηλευτών και 2.000 γιατρών σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ Μόλις 300 εκατομμύρια ευρώ θα αρκούσαν για να καλύψουν το κόστος των μισθών ενός χρόνου για 22.000 μόνιμους πυροσβέστες και άλλα τόσα για να καλύψουν την αγορά 1.200 πυροσβεστικών οχημάτων τελευταίας γενιάς. Και άμα σας αρέσουν τα στατιστικά… Από το 1974, συνολικά η “ένταση στο Αιγαίο” μας κόστισε 122,2 δισ., δηλαδή όσο 61 πόλεμοι σαν αυτόν του Κοσόβου και περισσότερο από δύο πολέμους της κλίμακας του πολέμου στον Κόλπο. Η Ελλάδα είναι 8η παγκοσμίως σε εξοπλισμούς σε σχέση με τον πληθυσμό της και 2η μετά τις ΗΠΑ μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ σε ποσοστό επί τοις εκατό του ΑΕΠ τους.
Οι κυβερνώντες αρνούνται να αντιληφθούν πως στη δύσκολη αυτή περίοδο που διανύουμε οι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη από έμπρακτη κοινωνική προσφορά και όχι από μια βίαιη εννιάμηνη απομάκρυνση των νέων από το κοινωνικό γίγνεσθαι η παιδεία μου, η προσωπικότητά μου και οι εμπειρίες μου από τη μέχρι τώρα ζωή μου με δίδαξαν και με υποχρεώνουν να μην έχω καμία συμμετοχή σε οποιαδήποτε μη απολύτως ειρηνική ενέργεια. Η βία φέρνει βία και οποιαδήποτε συμμετοχή μου σε κάτι αντίστοιχο όπως στρατός , πόλεμος, βίαιες συμπλοκές κλπ θα προσέβαλαν τόσο εμένα όσο και τους ανθρώπους (δασκάλους, γονείς κτλ) που με έκαναν αυτό που είμαι. Θα ήθελα να δείξω τον ειρηνικό τρόπο διαβίωσης,την αλληλεγγύη, την αγάπη στα παιδιά που ίσως κάποτε αποκτήσω ,πράγμα το οποίο δε θα μπορούσα να στηρίξω με μια πιθανή μου συμμετοχή στο στρατό.
Βλέπω τη χώρα που μεγάλωσα και ζω να επενδύει όχι στην κοινωνική συνοχή, αλλά στην ανασφάλεια και το φόβο. Να ακολουθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο πάνω στην ύπαρξη τεράστιου αναλογικά με τον πληθυσμό της στρατού, παρασιτικής στρατιωτικής γραφειοκρατίας και άχρηστων στρατιωτικών εγκαταστάσεων, απομυζώντας ουσιαστικά πολύτιμους παραγωγικούς πόρους και στερώντας κάθε δυνατότητα ορθολογικής και βιώσιμης κοινωνικής εξέλιξης.