Γκαίρινγκ: Γιατί, φυσικά, ο λαός δεν θέλει πόλεμο. Γιατί κάποιος φτωχοδιάβολος σε ένα αγρόκτημα να θέλει να διακινδυνέψει τη ζωή του σε έναν πόλεμο, όταν το καλύτερο που έχει να κερδίσει από αυτό είναι να γυρίσει στο χωράφι του χωρίς να του λείπει ένα πόδι; Φυσικά ο κοινός κόσμος δεν θέλει τον πόλεμο• ούτε στη Ρωσία ούτε στην Αγγλία ή στην Αμερική, και για τον ίδιο λόγο ούτε στη Γερμανία. Αυτό είναι ευνόητο. Αλλά, σε τελική ανάλυση, είναι οι ηγέτες της χώρας που καθορίζουν την πολιτική, και πάντα είναι εύκολη υπόθεση να σύρεις το λαό εκεί που θέλεις, είτε πρόκειται για δημοκρατία είτε για φασιστική δικτατορία είτε για κομμουνιστική δικτατορία.
Γκίλμπερτ: Υπάρχει μια διαφορά. Σε μια δημοκρατία ο λαός έχει ένα λόγο να πει για το ζήτημα μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του, και στις Η.Π.Α. μόνο το Κογκρέσο μπορεί να κηρύξει πόλεμο.
Γκαίρινγκ: Είτε έχει ένα λόγο να πει είτε δεν έχει, ο λαός μπορεί πάντα να συρθεί εκεί που θέλουν οι ηγέτες. Αυτό είναι εύκολο. Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να τους πει ότι οι άλλοι τούς επιτέθηκαν και να καταγγείλει τους ειρηνιστές για έλλειψη πατριωτισμού και για το ότι βάζουν την πατρίδα σε κίνδυνο. Πιάνει εξίσου καλά σε οποιαδήποτε χώρα.