Η αντίρρηση συνείδησης είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Όμως οι αντιρρησίες συνείδησης και το αντιμιλιταριστικό κίνημα αποτελούν επίσης, σε μεγάλο βαθμό, την εμπροσθοφυλακή του παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος. Και άρα είναι ένα κομμάτι των παγκόσμιων κοινωνικών αντιστάσεων. Για όλα αυτά και ανεξάρτητα από τους λόγους (θρησκευτικούς, πασιφιστικούς, πολιτικούς) που ο κάθε αντιρρησίας συνείδησης επικαλείται, αξίζουν την αλληλεγγύη μας όταν διώκονται.
Μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Resistencias έχουμε κατά καιρούς αναφερθεί σε περιπτώσεις αντιρρησιών συνείδησης ανά τον κόσμο. Τους τελευταίους μήνες έχουν δει το φως της δημοσιότητας διάφορες περιπτώσεις διώξεων, φυλακίσεων ή και κακομεταχείρισης αντιρρησιών συνείδησης:
Στην Αρμενία δεκάδες θρησκευτικοί αντιρρησίες συνείδησης βρίσκονται στη φυλακή. Στην Τουρκία, χώρα που δεν έχει αναγνωρίσει την αντίρρηση συνείδησης, τον Μάρτιο συνελήφθη ο Ισμαήλ Σαϊγκι, ο οποίος βασανίστηκε μέχρι να “αλλάξει γνώμη” και να υπηρετήσει. Λίγες ημέρες αργότερα, σε εκδήλωση αλληλεγγύης στον Σαϊγκι, συνελήφθη και φυλακίστηκε για πολλοστή φορά ο Χαλίλ Σαβντά. Ο Σαβντά είναι ίσως ο αντιρρησίας συνείδησης που τελευταία βρίσκεται περισσότερο από κάθε άλλον στο στόχαστρο των τουρκικών αρχών, μάλλον επειδή στη δεκαετία του 90 είχε κατηγορηθεί, φυλακιστεί για πολλά χρόνια και βασανιστεί, ως υποστηρικτής του PKK. Τον Ιούνιο συνελήφθη για πολλοστή φορά άλλος ένας αντιρρησίας συνείδησης, ο Μεχμέτ Μπαλ. Η απίστευτη περίπτωσή του θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφική ταινία: ένας φασίστας, που έχει καταδικαστεί σε ισόβια επειδή διέπραξε φόνο, γνωρίζει στη φυλακή έναν αντιρρησία συνείδησης (τον Οσμάτ Μουράτ Ούλκε) και μετά από κάποια χρόνια συμβίωσης στο ίδιο κελί, ασπάζεται τις ιδέες του. Έτσι όταν στον Μπαλ δίνεται αμνηστία και βρίσκεται ελεύθερος, δεν διστάζει να αρνηθεί να στρατευθεί με αποτέλεσμα να αρχίσει ένας φαύλος κύκλος φυλακίσεών του. Στην πιο πρόσφατη από αυτές, όπως είθισται, ο Μπάλ βασανίστηκε από τους συγκρατούμενούς του κατ’ εντολή των αξιωματικών της στρατιωτικής φυλακής. Πάντως ο Μπαλ, σε αντίθεση με τον Σαβντά, αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός φυλακής και περιμένει νέα δίκη στις 25/8.
Στην Κολομβία, τον Γενάρη απήχθη από τον στρατό ο αντιρρησίας Ντιέγο Αλεξάντερ Πουλγαρίν, ο οποίος αρνήθηκε να γίνει “στρατιώτης-αγρότης”. Μετά από κάποιους μήνες αφέθηκε ελεύθερος. Τον Φλεβάρη σε μια από τις συνήθεις επιδρομές του στρατού της Κολομβίας για να μαζέψει ανυπότακτους, απήχθη ο αντιρρησίας συνείδησης Ντιέγκο Γιεσίντ Μπόσα Ρίκο. Η αιφνιδιαστική στρατολόγηση δια της βίας, ακόμα και ατόμων που δικαιούνται απαλλαγή, είναι πάγια πρακτική των ενόπλων δυνάμεων στη χώρα αυτή, που επίσης δεν αναγνωρίζει την αντίρρηση συνείδησης. Ας σημειωθεί ότι στα τέλη Μαΐου η οργάνωση αντιρρησιών Red Juvenil (Δίκτυο Νέων) δέχθηκε απειλές από τους παραστρατιωτικούς Águilas Negras (Μαύροι Αετοί). Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τις Κοινότητες Ειρήνης, με πιο γνωστή το Σαν Χοσέ ντε Απαρταδό, που στα 11 χρόνια της ύπαρξής του μετρά ήδη κάπου 180 νεκρούς, στην πλειονότητά τους θύματα παραστρατιωτικών.
Και σε χώρες όμως όπου ως ένα βαθμό αναγνωρίζεται η αντίρρηση συνείδησης, όπως η Φινλανδία, η Γερμανία και η Ελλάδα, έχουμε φυλάκιση των ολικών αρνητών στράτευσης ή όσων αρνούνται να υπηρετήσουν μια τιμωρητική εναλλακτική πολιτική-κοινωνική υπηρεσία. Ειδικά στη Γερμανία, τους τελευταίους μήνες ο ολικός αρνητής στράτευσης Σίλβιο Γουόλτερ έχει υποστεί 4 φορές “πειθαρχική φυλάκιση” (7, 10, 14 και 21 ημερών αντίστοιχα).
Και στην Ελλάδα, έχουμε την πιο βαριά καταδίκη (αυτή τη φορά ερήμην): 3 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή του πολλάκις φυλακισθέντα 45χρονου αντιρρησία συνείδησης Λάζαρου Πετρομελίδη. Εμείς από την πλευρά μας δηλώνουμε την συμπαράστασή μας στο Λάζαρο και ότι αυτή την φορά δεν θα τον αφήσουμε να φυλακιστεί για τις ιδέες του. Γι’ αυτό θα συμμετάσχουμε, έστω και συμβολικά, στην συλλογή των χρημάτων (7.000 ευρώ) που απαιτούνται ως εγγύηση για να έχει η έφεσή που θα ασκήσει, ανασταλτικό χαρακτήρα.
Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους αντιρρησίες συνείδησης