Στην παρούσα επιστολή μου, καταθέτω εν συντομία τις ιδέες και τις αρχές στις οποίες βασίζω τη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ηθική μου ως άνθρωπος, και οι οποίες με θέτουν αντίθετο με το θεσμό της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και του στρατού γενικότερα.
Με πλήρη συνείδηση λοιπόν, και υπευθυνότητα δηλώνω τα παρακάτω:
1. Είμαι απαράβατα αντίθετος σε κάθε μορφή βίας, από όπου και αν προέρχεται, καθότι θεωρώ ότι είναι τελείως αντίθετη με την εξέλιξη του πολιτισμού, της κοινωνίας, αλλά και της ανέλιξης του ανθρώπου ως οντότητα.
2. Είμαι απαράβατα αντίθετος στην κατοχή ή/και χρήση κάθε είδους όπλου, καθότι αποτελεί μέσο άσκησης βίας απέναντι στο συνάνθρωπο επαπειλώντας με βλάβη ή/και αφαίρεση του υπέρτατου αγαθού, της ζωής.
3. Είμαι απαράβατα αντίθετος σε κάθε μορφή «εκπαίδευσης» σε όπλα και στη βία που σκοπό έχει την προετοιμασία ενός ανθρώπου στην ικανότητα πρόκλησης βλάβης ή αφαίρεσης της ζωής κάποιου άλλου.
4. Ο θεσμός του στρατού και της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, εκτός του ότι αντιβαίνει στις παραπάνω αρχές μου και στις αξίες που διέπουν την προσωπικότητά μου, στηρίζει την ύπαρξή του στην συνειδητή καλλιέργεια φόβου και ανασφάλειας των πολιτών με βασικό επιχείρημα δικαίωσής του την αποτροπή ή την αντιμετώπιση πιθανότητας πολέμου.
5. Οι ένθερμοι υποστηρικτές της παραπάνω άποψης, αγνοούν επιδεικτικά πως ο πόλεμος ανέκαθεν υπήρξε επακόλουθο της τυφλής υποταγής των λαών στις εντολές παρανοϊκών και υπερφίαλων «ηγετών» που διέθεταν τα χείριστα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου είδους. Αυτή την τυφλή υποταγή, προϊόν της αλλοτρίωσης και της περιφρόνησης της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων κατά τη στρατιωτική εκπαίδευση, επικαλούνται ως άλλοθι διαχρονικά και όσοι διαπράττουν εγκλήματα πολέμου.
6. Αγνοείται επίσης υποκριτικά το γεγονός πως οι σύγχρονοι πόλεμοι είναι οικονομικοπολιτικοί, και η όποια κατάκτηση γίνεται με οικονομικούς όρους. Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα και άλλες χώρες της Ε.Ε., το επιβεβαιώνει.
7. Σ’ όλα αυτά να προσθέσουμε και τα τεράστια ποσά που δαπανώνται με συνθήκες διαφθοράς και αδιαφάνειας σε εξοπλισμούς και τη συντήρηση των στρατιωτικών δομών, ποσά που θα έπρεπε να διατίθενται για την ενίσχυση τομέων που προάγουν την κοινωνία και τον πολιτισμό όπως η υγεία, η παιδεία και το κοινωνικό κράτος.
– Αρνούμαι λοιπόν κατηγορηματικά να υπηρετήσω σε οποιαδήποτε στρατιωτική θητεία. Δέχομαι όμως -παρ’ όλο τον τιμωρητικό χαρακτήρα της- να εκπληρώσω εναλλακτική πολιτική υπηρεσία η οποία αποτελεί νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμά μου και ο κοινωνικός της χαρακτήρας, με την προσφορά κοινωνικού έργου που εμπεριέχει, ταυτίζεται με τις ιδέες μου για τη σπουδαιότητα της κοινωνικής προσφοράς.