Αποφάσισα να μη συνεχίσω να εκπληρώνω τη στρατιωτική μου υποχρέωση, την οποία έχω αρχίσει εδώ και 9,5 μήνες, και να δηλώσω αντιρρησίας συνείδησης από τις 18/10/2002. Εν συντομία, οι λόγοι που πήρα αυτή την απόφαση είναι οι εξής:
Ο μιλιταρισμός δέχεται την καταστροφή ως μέθοδο επίλυσης προβλημάτων λόγω της φύσης του. Προτείνοντας κάποιους λόγους που μπορεί να τον αθωώσουν, ο μιλιταρισμός προσπαθεί να νομιμοποιήσει ό,τι έχει κάνει και θα κάνει, με τη βοήθεια κάποιων νόμων έτσι ώστε να σώσει τον εαυτό του και από τα αποτελέσματα. Όταν αναλαμβάνει δράση, ο μιλιταρισμός συνεργάζεται με την άρχουσα τάξη σε απόλυτη αρμονία προκειμένου να παράγει περισσότερα οφέλη και για τις δύο πλευρές. Αυτός ο βρόχος και η αρμονία έχουν συνέχεια και αυτοί που τολμούν να βλάψουν αυτή τη συνεργασία απομονώνονται, τιμωρούνται ακόμα και σκοτώνονται. Ολόκληρη η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια γεγονότα και κάθε φορά μια διαφορετική παραλλαγή του ίδιου έργου σκηνοθετείται και παίζεται επιτυχώς. Η κατάσταση που δημιουργείται είναι ξεκάθαρη και όσο κι αν το άτομο προσπαθεί να μην τη δει, η συνείδησή του εμφανίζεται κάθε φορά δείχνοντας ότι η αλήθεια είναι αδιάψευστη.
Εντούτοις, το αίσθημα που αποκαλούμε «κοινή λογική» και που κάνει τους ανθρώπους να πείθονται κάθε φορά, θέλει τους ανθρώπους να αγνοούν αυτές τις καταστάσεις και προτείνει διάφορους λόγους γι’ αυτό. Προτείνει επίσης ότι θα ήταν σωστή πράξη να αρπάξουν ένα ρόλο στ’ αυτό το παιχνίδι. Είναι συνήθως πιο ελκυστικό να επιλέγουμε αυτό που προσφέρει η «κοινή λογική», αλλά μακροπρόθεσμα θα συμβεί το αντίθετο από εκείνο που μας είχαν υποσχεθεί.
Μια άλλη κεντρική διάσταση του μιλιταρισμού είναι η υπακοή, η οποία είναι άνευ όρων.
Το μονοπάτι που οδηγεί το ανθρώπινο ον σε μια τέτοια υπακοή είναι προετοιμασμένο προσεκτικά. Το άτομο υποχρεώνεται να εμπλακεί σε αυτή τη διαδικασία μέσα από την ιδέα της υπεράσπισης της χώρας και της κοινωνίας όπου γεννήθηκε. Από το άτομο δε ζητείται ποτέ και καθόλου να εκφράσει τις ιδέες του. Οι λόγοι είναι έτοιμοι. Οι πράξεις των λαών σε αυτά τα σύνορα, που χαράχθηκαν από τις αρχές, παρουσιάζονται σαν να είναι ιερές. Στη χώρα όπου γεννήθηκες, ακόμα κι οι γονείς σου δεν έχουν υποψίες για την ιερότητα και την ορθότητά τους. Είναι έτοιμοι να προσφέρουν τα παιδιά τους ως θύματα για ένα λόγο που έθεσε κάποιος. Στην πραγματικότητα έχουν ήδη προετοιμάσει τα παιδιά τους για τέτοιες καταστάσεις. Αν και υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις που σκέφτονται πέρα από το τι συμβαίνει, η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού δεν μπορεί να φανταστεί πως μπορεί να είναι το αντίθετο.
Η ζημία των πολέμων που προκαλούνται από τον μιλιταρισμό και τους συμμάχους του δεν περιορίζεται στο ανθρώπινο ον. Ποιος σκοπός θα μπορούσε να αποσείσει την ευθύνη για την καταστροφή της φύσης από τη χρήση πυρηνικών ή βιολογικών όπλων; Στην πραγματικότητα οι κάτοχοι τέτοιων όπλων γνωρίζουν ήδη την κατάσταση. Σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι τόσο ανόητοι ώστε να μην αντιλαμβάνονται το δίλημμα.
Μήπως η σημερινή παγκόσμια κατάσταση δεν αντανακλά ξεκάθαρα τα βρώμικα παιχνίδια που προανέφερα; Όλοι γνωρίζουν το γεγονός ότι η αλήθεια που υποκρύπτεται πίσω από την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Αφγανιστάν με τη δικαιολογία της 11ης Σεπτεμβρίου και ο λόγος για τα πρόσφατα σενάρια για το Ιράκ δεν είναι η ασφάλεια.
Εντούτοις, όλοι περιβάλλονται από την «κοινή λογική». Είμαι περίεργος πως θα μπορούσαν οι άνθρωποι να δεχτούν ένα σκηνικό που θα αποτελείται από βομβαρδισμένα πτώματα; Δεν είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ κερδίζουν ισχύ λόγω των ανεπαρκών διαμαρτυριών, με λίγες εξαιρέσεις; Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να περιμένουν προκαθορισμένη συμπεριφορά από κανέναν στην κοινωνία, οι αποφάσεις πρέπει να είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής μας φωνής. Πώς ο «Μεγάλος Αδελφός» μπορεί και λέει «είσαι με μας ή όχι», έτσι και οι άνθρωποι θα έπρεπε να μπορούν να αποφασίσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν θέλουν πόλεμο ή όχι. Εκείνοι που έχουν την τυπική λογική του πολεμιστή που βασίζεται στο «χτίζουμε καταστρέφοντας» στρέφουν τα όπλα τους σε ένα άλλο λαό τώρα και δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι δεν θα αντιμετωπίσω την ίδια κάνη στο μέλλον.
Λαμβάνοντας υπόψη και τις επώδυνες εμπειρίες της ζωής μου και τις παρατηρήσεις που έκανα ζώντας σε στρατιωτικό περιβάλλον για 9,5 μήνες, κατάλαβα ότι δεν μπορώ άλλο πια να αρνούμαι τη φωνή της συνείδησης μου. Δηλώνω δημόσια ότι είμαι αντιρρησίας συνείδησης και ότι δεν θα εκτελέσω καμία υποχρέωση που υπαγορεύεται από στρατιωτική, πολιτική, τοπική ή παγκόσμια αρχή ή από οποιοδήποτε άτομο, θεσμό ή δομή, για οποιοδήποτε λόγο.
Θα ήθελα να εξηγήσω συνοπτικά την πορεία της αντίρρησής μου. Στρατεύθηκα τον Μάιο του 1995 ως φαντάρος με αριθμό σειράς 1975-2 και συνελήφθηκα στις 9 Σεπτεμβρίου 1995 λόγω αδικήματος μη πολιτικού χαρακτήρα. Μετά από 7 χρόνια στη φυλακή αφέθηκα ελεύθερος στις 23 Μαΐου 2002 και μεταφέρθηκα κατευθείαν στο στρατό. Συνέχισα τη θητεία μου μέχρι τις 18 Οκτωβρίου.
Επιπλέον δεν έχω σκοπό να διαφύγω. Πρόκειται να πάω στη στρατιωτική μου μονάδα για τελευταία φορά και να παραδώσω τη στρατιωτική μου ταυτότητα και τα στρατιωτικά μου αντικείμενα.
Mehmet Bal