Κατηγορίες
δήλωση Άρνησης Στράτευσης ελλάδα Σ.Α.Σ.

Μ. Κ.

Δηλώνω ότι επιθυμώ να αναγνωριστώ ως αντιρρησίας συνείδησης για τους παρακάτω λόγους:
εισαγωγή
Φτάνει ο καιρός που πρέπει υποχρεωτικά και εγώ να καταταγώ στον Ελληνικό Στρατό. Πάντα ένιωθα άβολα με την ιδέα αυτή, και έτσι προσπάθησα να εξαντλήσω όλη την αναβολή που μου δόθηκε για σπουδές. Σπούδασα λοιπόν Πληροφορική και έκανα διάφορες δουλειές ταυτόχρονα. Είμαι πλέον 27 χρονών και οι εμπειρίες από την μέχρι τώρα ζωή μου, έχουν διαμορφώσει την συνείδησή μου.

σπουδές
Ως σπουδαστής συνειδητοποίησα ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες που απέκτησα, ήταν επί το πλείστον λόγω της θέλησής μου, και όχι λόγω της υποχρέωσης για την απόκτηση του πτυχίου που έμμεσα μου επιβαλλόταν. Τα μαθήματα για τα οποία δεν γνώριζα την χρησιμότητά τους ήταν αυτά που ολοκλήρωσα δύσκολα ενώ αντιθέτως απέκτησα με ευχαρίστηση γνώσεις εκτός σχολής των οποίων αναγνώριζα την χρησιμότητά τους στην καθημερινότητα μου και των ανθρώπων γύρω μου.

εργασία
Ως εργαζόμενος συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να αποδώσω αρκετά καλά ακόμα και σε εργασίες που δεν γνώριζα τίποτα για αυτές. Κατά την εξοικείωση όμως αλλά και μετά θα έπρεπε να έχω την ελευθερία της κρίσης και των ανάλογων πράξεων σχετικά με το αντικείμενο της εργασίας. Έτσι συνδέομαι περισσότερο με τους ανθρώπους, τα υλικά, τις καταστάσεις, και ό,τι άλλο σχετίζεται με το αντικείμενο της εργασίας. Αντιθέτως, οι εντολές που δεχόμουν για να ακολουθήσω χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, μου αφαιρούσαν σταδιακά την δυνατότητα πρωτοβουλίας και με αποσυνέδεαν από το περιβάλλον της εργασίας μου. Επίσης ανακάλυψα πως η ιεραρχία εξουσιών είναι αυτή που αναγκάζει να λειτουργούμε με εντολές και επίσης δημιουργεί φόβο στους εργαζόμενους.

κοινωνία
Καθώς ο καιρός περνάει και συναντώ ολοένα και περισσότερο τα γνωστά προβλήματα της κοινωνίας μας (κρίση, φτώχεια, εγκληματικότητα.. κτλ), αναγνωρίζω ομοιότητες στις δομές διαχείρισης της κοινωνίας αυτής με αυτές στην εκπαίδευση και την εργασία. Βλέπω εξουσίες να καταπιέζουν πολίτες, και ιεραρχίες να αποσυνδέουν από τα κοινά. Βλέπω πολλές προσπάθειες για λύση των προβλημάτων κάποιες ελπιδοφόρες αλλά και κάποιες που με φοβίζουν περισσότερο.

στρατός
Ο Στρατός λοιπόν, είναι ένας θεσμός που χρησιμοποιεί εξουσία και ιεραρχία στο μέγιστο και είναι υποχρεωτικός. Αναπόφευκτα επηρεάζει τις συνειδήσεις των ανθρώπων που υπηρετούν ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Διδάσκει τυφλή υπακοή, αφαιρεί την κριτική σκέψη και αποξενώνει με αποτέλεσμα να δημιουργεί πολίτες σχεδόν ανήμπορους να διορθώσουν τα προβλήματα της κοινωνίας. Αντιλαμβάνομαι πως ο Στρατός δεν δημιουργήθηκε από το πουθενά, αλλά χτίστηκε από τις ανάγκες της κοινωνίας. Η ίδια η κοινωνία όμως τον καθιστά πλέον απαρχαιωμένο όταν η πλειοψηφία φωνάζει πως δεν θα συμμετείχε αν δεν ήταν υποχρεωτικός.

καθημερινότητα
Συνειδητοποιώ πως ο άνθρωπος δεν έχει νόημα ύπαρξης ως άτομο αλλά μόνο συλλογικά ως κομμάτι ενός ενιαίου οργανισμού. Η επιβίωση των άλλων είναι και δικό μου θέμα. Η ευημερία είναι ένας στόχος κοινός. Στην ζωή μου λοιπόν λειτουργώ αλληλέγγυα και με βασική αρχή την ισότητα της ανθρώπινης ζωής. Προσπαθώ για κοινωνική αλλαγή χρησιμοποιώντας ότι εργαλεία διαθέτω όπως τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Αχρήματη Αλληλέγγυα Οικονομία, Ελεύθερη διακίνηση γνώσης, Λαϊκές Συνελεύσεις, Αυτοοργάνωση, κτλ..

κλείνοντας
Έχοντας λοιπόν πεποίθηση πως ο πόλεμος θα πάψει να υπάρχει όταν το κύρος του Αντιρρησία Συνείδησης γίνει μεγαλύτερο από αυτό του Στρατιώτη και βιώνοντας την αφαίρεση ζωής ως θεμελιώδες σφάλμα της κοινωνίας μας, αρνούμαι να συμμετέχω στον θεσμό του Στρατού. Χαίρομαι όταν βλέπω ολοένα και περισσότερους συνειδητούς συνανθρώπους να πετυχαίνουν κοινωνικές αλλαγές όπως τον θεσμό του Αντιρρησία Συνείδησης. Επιθυμώ να ασκήσω λοιπόν αυτό το πλέον θεσμοθετημένο δικαίωμά μου και ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι!

M.K.