Κατηγορίες
δήλωση Άρνησης Στράτευσης ελλάδα Σ.Α.Σ.

Γιώργος Χονδράκης

Με την παρούσα επιστολή δηλώνω δημόσια την άρνησή μου να υπηρετήσω οποιαδήποτε στρατιωτική θητεία, καθώς κάτι τέτοιο θα υποβιβάσει την υπόσταση μου εξευτελίζοντας την αξιοπρέπεια μου σαν άνθρωπο και θα καταστρέψει τις αξίες και τα ιδανικά μου. Είμαι αντίθετος σε αυτό το θεσμό ο οποίος αντίκειται στις ιδεολογικές κ φιλοσοφικές μου πεποιθήσεις και θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω για ποιούς λόγους είμαι αντίθετος και πρέπει να αλλάξει αυτός ο μηχανισμός.

Εναλλακτικά, ζητώ να εκτελέσω κοινωνική εναλλακτική υπηρεσία και να προσφέρω την βοήθεια μου με ουσιαστικό τρόπο στους συνανθρώπους μου και στις δομές της κοινωνίας που χρειάζεται (ακόμη και αν έχει τιμωριτικό χαρακτήρα, πράγμα που με φέρνει σε δυσκολότερη θέση να την εκπληρώσω, και λαμβάνοντας υπόψιν ότι είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην Ευρώπη που διατηρεί την υποχρεωτική θητεία και που έχει εκδικητική στάση απέναντι στους αντιρρησίες συνείδησης).

Για μένα σίγουρα προέχει ο ειρηνικός τρόπος διαβίωσης, η αλληλεγγύη και η αγάπη και ο μόνος πόλεμος που θα έβρισκα σωστό είναι αυτός απέναντι στον εθνικισμό, στον ρατσισμό, στο σεξισμό, στην φαλλοκρατία και την ιεραρχία, στην υποταγή, στη προδοσία, σε πρότυπα δηλαδή που υπάρχουν και αναπαράγονται μέσα στις στρατιωτικές δομές. Για μένα ο μόνος πόλεμος με σημασία που θα έπαιρνα μέρος, που δίνεται και θα συνεχίσει να δίνεται μέχρι την συγχώνευση των τάξεων είναι ο ταξικός πόλεμοςμέχρι να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο .

 

Η ελευθερία της συνείδησης αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινo δικαίωμα και δεν μπορεί καμία επιτροπή (αν και το κάνει) υπό τον έλεγχο του υπουργείου αμύνης να κρίνει αν τα επιχειρήματα κατά του στρατιωτικού θεσμού είναι λανθασμένα η σωστά αντικειμενικά. Ποιός και τί καθορίζει εάν πληρώ τα κριτήρια για να χαρακτηριστώ αντιρρησίας συνείδησης την στιγμή που υπάρχει νόμος που παρέχει εναλλακτική υπηρεσία για τα άτομα που αρνούνται να καταταγούν για λόγους συνείδησης?

 

Ο πόλεμος δεν άλλαξε στην ουσία του από την εποχή της αρχαιότητας,

η απόκτηση, διατήρηση και επέκταση των οικονομικών συμφερόντων ήταν πάντοτε στο επίκεντρο των πολεμικών αναμετρήσεων. Είναι ίσως ο πιο απαραίτητος θεσμός για τη συντήρηση (ή και την επέκταση) των θεμελίων του κράτους και του κεφαλαίου.

Η ιστορία μας έχει δείξει ότι ο στρατιωτικός μηχανισμός είναι ο πιο αιματοβαμμένος και ο πιο βάρβαρος θεσμός του ελληνικού κράτους και του κάθε κράτους και ότι η διαιώνιση τέτοιων θεσμών αποτελούν κίνδυνο για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.

 

Ο ελληνικός στρατός έχει συμμετάσχει σε επεκτατικούς πολέμους,  έχει προστατέψει την κρατική υπόσταση και τα συμφέροντα των ανώτερων εκμεταλλευτριών τάξεων αυτής της χώρας εις βάρος των κατώτερων, έχει στηρίξει δικτατορικά καθεστώτα και έχει λειτουργήσει ενάντια στη βούληση του λαού.

Για να το δούμε λίγο πιο αναλυτικά από μία πιο κοινωνικοπολιτική σκοπιά το θέμα, ο μηχανισμός αυτός στο παρελθόν μαζί  με την αστυνομία έχει χρησιμοποιηθεί για την καταστολή κοινωνικών εξεγέρσεων και κοινωνικών αγώνων παίρνοντας το μέρος των καταπιεστών οι οποίοι θέλουν να διατηρήσουν την ασφάλεια του κράτους και της τάξης τους. Τα παραδείγματα πολλά : η καταστολή της εξέγερσης του Λαυρίου το 1896, των Κολίγων στο Κιλελέρ το 1910, στη Σέριφο  το 1916,  στις 23 Αυγούστου του 1923 στη μεγάλη απεργία στο Πασαλιμάνι του Πειραιά, των λιμενεργατών της Καλαμάτας το 1934  και δύο χρόνια αργότερα των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης το 1936, ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την αιματοβαμμένη  εξέγερση των φοιτητών του πολυτεχνείου, που εναντιώθηκαν στη χούντα το 1973.

 

Επίσης ο ελληνικός στρατός είχε συμμετοχή σε μία σειρά από επιχειρήσεις εκτός συνόρων του ελληνικού κράτους στο πλευρό του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Εθνών όπως πχ στο Ιράκ το 1991 και το 2003, στο Αφγανιστάν το 2001, στη Σομαλία το 1996, στην Κύπρο και στον εμφύλιο μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας, στην Αλβανία το 1997, στο Κόσοβο το 1999 παλιότερα στην Κορέα το 1950 και στην Ουκρανία το 1919 και έχει βοηθήσει το ΝΑΤΟ προασπίζοντας τα συμφέροντα άλλων κρατών και των διεθνών πολυεθνικών εταιρειών. 

 

 

Επίσης δε θα πρέπει να ξεχνάμε τις φρικαλεότητες, τις καταστροφές και τον ξεριζωμό που προκάλεσαν οι βαλκανικοί πόλεμοι και η μικρασιατική εκστρατεία.

Ἄκουσα σήμερα ἀπὸ ἕναν πρόσφυγα τοῦτο: Βγῆκαν κυνηγημένοι σ’ ἕνα ἑλληνικὸ νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, ἔκλεισαν ὅλα μονομιᾶς. Αὐτὸς μὲ τὴν γυναίκα του μέσα στὸ κοπάδι. Τὸ μωρὸ ἕξι μέρες νὰ τραφεῖ· ἔκλαιγε, χαλνοῦσε τὸν κόσμο. Ἡ γυναίκα παρακαλοῦσε γιὰ νερό. Τέλος ἀπὸ ἕνα σπίτι τῆς ἀποκρίθηκαν: “‘Ενα φράγκο τὸ ποτήρι”. Κι ὁ πατέρας συνεχίζει: “Τί νὰ κάνω, κύρ-Στράτη, ἔφτυσα μέσα στὸ στόμα τοῦ παιδιοῦ μου γιὰ νὰ τὸ ξεδιψάσω”.

Απόσπασμα απο το χειρόγραφο απο το κείμενο Έξι Νύχτες στην Ακρόπολη του Γ.Σεφέρη

 Ενώ το κράτος με τις παρελάσεις του μας δείχνει πόσο σημασία δίνει στο μηχανισμό του στρατού, υπάρχουν άτομα υπερήφανα που αρνούνται την στρατιωτική θητεία και το ενδεχόμενο να πάρουν μέρος σε ένα εθνικό πόλεμο. Όχι όμως και σε ένα ταξικό γιατί όπως λέει και το σύνθημα ” «Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ»”.

Πόσο κοστίζει ο στρατός στο ελληνικό κράτος στην πραγματικότητα;

Η ελλάδα σαν χώρα, διατηρεί ένα στρατό δυσανάλογα μεγάλο σε

σχέση με το μέγεθος και τον πληθυσμό της. Ανάμεσα στις χώρες του

ΝΑΤΟ, μόνο οι ΗΠΑ διαθέτουν μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ τους απ’

αυτό της ελλάδας για στρατιωτικές δαπάνες.   (Από την μπροσούρα «Πόλεμο στον Πόλεμο» που τυπώθηκε στις 3/2011, Ξυπόλυτο Τάγμα)

 

Ένας από τους σημαντικότερους λόγους που συνεισφέρει στην εξαθλίωση της οικονομίας μας είναι το τεράστιο κόστος της συντήρησης του στρατού και των εξοπλισμών που πολλές φορές έχουμε ακούσει να γίνεται αντικείμενο διαφθοράς για άτομα του πολιτικού χώρου. 

Την στιγμή που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους και η ανεργία αυξάνεται, οι συντάξεις μειώνονται, το ασφαλιστικό σύστημα κατακρεουργείται και τα εργατικά δικαιώματα σβήνονται εντελώς ,την στιγμή που το σύστημα υγείας νοσεί και υπολειτουργεί λόγω κρατικών προυπολογισμών και μαζί με αυτό και το σύστημα παιδείας, φορείς που θα μπορούσαμε να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε δίνοντας προτεραιότητα τι κάνουμε? Χαλάμε ανυπολόγιστα υπέρογκα ποσά γιαυτό τον θεσμό που στην ουσία εξυπηρετεί τα συμφέροντα μίας ολιγαρχίας εις βάρος του λαού. Πόσο διαφορετική θα ήταν η κοινωνία μας προς το καλύτερο εάν επενδύαμε αυτα που χάνονται στην στρατιωτική μηχανή και δέ μιλάω μόνο για τους οικονομικούς πόρους αλλά και για την κατασπατάληση του ανθρώπινου δυναμικού σε δομές που θα μόρφωναν και θα καλυτέρευαν την ποιότητα της ζωής μας?

Αρνούμαι να βρεθώ σε ένα μηχανισμό που στηρίζει δικτατορικά καθεστώτα και συμμετέχει σε επεκτατικούς πολέμους κόντρα μάλιστα στη θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας.

Αρνούμαι να βρεθώ στο στρατό διότι ποτέ δεν πίστεψα στο διαχωρισμό των ανθρώπων σε ανώτερους και κατώτερους, ούτε και με κανένα άλλο κριτήριο θρησκευτικό ή φυλετικό.

Αρνούμαι να καταταγώ  στον πιο βάρβαρο μηχανισμό της ανθρώπινης ιστορίας.

Αρνούμαι να βοηθήσω στην περαιτέρω αποκτήνωση αυτού του κόσμου όντας κομμάτι του ελληνικού στρατού.

Αρνούμαι στη συμμετοχή μας σε εκστρατείες, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, βιασμούς, καταστροφές, δολοφονίες σε καιρούς «πολέμου».

 

Υποστηρίζω την ελευθερία συνείδησης και την υπευθυνότητα του ατόμου, είμαι ενάντια στον ολοκληρωτισμό και στην απόλυτη ιεραρχία του στρατού.

Το πώς φτάσαμε στο σήμερα, να υπάρχουν ακόμα στρατοί που να διαφυλάττουν φανταστικά σύνορα για συμφέροντα μιας μειονότητας του πλανήτη, να υπάρχουν πόλεμοι ενώ υποτίθεται ότι είμαστε “πολιτισμένοι”, η επιστήμη να χρησιμοποιείται από τα κράτη με απώτερο σκοπό την τελειοποίηση των στρατιωτικών  εξοπλιστικών συστημάτων και την χειραγώγηση των μαζών και όχι σε τομείς που θα ενίσχυαν την ποιότητα και εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής, να υπάρχουν φαινόμενα ρατσισμού, σεξισμού και γενικότερης εκμετάλλευσης, είναι μία άλλη ιστορία που δεν ενδιαφέρει την επιτροπή σας και ξεφεύγει από το θέμα μας, αυτό που με ενδιαφέρει εμένα όμως εδώ στο τώρα και θα έπρεπε να ενδιαφέρει όλους πιστεύω είναι το πώς θα κάνουμε τα πράγματα καλύτερα συνεισφέροντας ο καθένας ατομικά με συλλογική συνείδηση. Οφείλουμε όλοι και όλες να κάνουμε ατομικές επιλογές για να καλυτερέψουμε τα πράγματα και να μπορούμε να μιλάμε για ειρήνη. Θα έπρεπε να παίρνουμε περισσότερο συμμετοχή στα κοινωνικά γίγνεσθαι ο καθένας προσωπικά έχοντας μία συνεισφορά και μία άποψη για τα πράγματα που διαδραματίζονται γύρω μας χωρίς να μένουμε αμέτοχοι και με μοναδική πολιτική δραστηριότητα να πηγαίνουμε στην κάλπη πιστεύοντας ότι έτσι θα αλλάξει  ο κόσμος.

“Πιστεύω ότι η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί πολεμώντας τον πόλεμο και τις αξίες που τον γεννούν, αρνούμενος τον στρατό και κάθε μηχανισμό βίας και καταστολής” Μαραγκάκης, 1ος αρνητής στράτευσης 1986

 

Συμπέρασμα :

Είναι άρα καθήκον μας η εναντιώση προς ενα τέτοιο θεσμό εάν θέλουμε ένα κόσμο πιο ειρηνικό, με ανθρώπινη ισότητα και αλληλοσεβασμό, χωρίς πατρίδες, σύνορα και τάξεις, χωρίς τίποτα που να χωρίζει τους ανθρώπους, ένα καλύτερο κόσμο.

Δηλώνω την αμέριστη αλληλεγγύη μου στο αντιμιλιταριστικό κίνημα και σε κάθε μορφής αντίστασης, ενάντια στην καταπίεση κάθε μορφής. Για ένα κόσμο χωρίς πολέμους, σύνορα και κάθε μορφής εκμετάλλευση.. Απεναντίας, με μπόλικη αγάπη.

 

Γιώργος Χονδράκης

Υ.Γ.

 

 

 

Ζώγια να αγαπώ και να αγαπιέμαι κι όχι για να μισώ”.  Αντιγόνη

Πολίτης του κόσμου”όπως είχε πει και ο Διογένης στην ερώτηση για την καταγωγή του, όταν μάλιστα την εποχή του το πιο σημαντικό γνώρισμα του ανθρώπου ήταν η πατρίδα και οι πρόγονοί του, ο Διογένης έλεγε περήφανα ότι δεν άνηκε πουθενά, ότι ήταν ένας “κοσμοπολίτης”.

 

        Απόσπασμα από το «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου» του Μπέρτολτ Μπρέχτ:

 

Στρατηγέ, το τανκ σου είναι δυνατό μηχάνημα

 Θερίζει δάση ολόκληρα, κι εκατοντάδες άντρες αφανίζει.

Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Χρειάζεται οδηγό.

Στρατηγέ, το βομβαρδιστικό σου είναι πολυδύναμο.

Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο, κι απ’ τον ελέφαντα

Σηκώνει βάρος πιο πολύ.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Χρειάζεται πιλότο.

Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.

Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.

Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Ξέρει να σκέφτεται.