Τουλάχιστον ανησυχητικό μπορεί να χαρακτηριστεί το «Μνημόνιο Καταστολής Πλήθους» που καταργεί τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο έργο της αστυνομίας και του στρατού, ενώ απόδειξη της στενής συνεργασίας μεταξύ των δύο σωμάτων είναι και τηλεγράφημα μεταξύ ΕΛ.ΑΣ. – στρατού για την απομάκρυνση μελών του Δικτύου Ελευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος που μοίραζαν φυλλάδια έξω από στρατόπεδο.
Το μνημόνιο αυτό εκδόθηκε στις 17 Ιουνίου του 2005 και δημιουργήθηκε ως απάντηση στην επίθεση που δέχθηκαν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που έδρευαν στο Κόσσοβο από Κοσσοβάρους διαδηλωτές τον Μάρτιο του 2004. Συγκεκριμένα στην εισαγωγή του αναφέρεται ότι: «Μετά τα γεγονότα της 17ης Μαρτίου του 2004 στην πόλη Ουρόσεβατς του Κοσσυφοπεδίου, κρίθηκε αναγκαία η συγκρότηση τμήματος το οποίο θα συμμετείχε σε επιχειρήσεις καταστολής πλήθους. Οι εθνικοί περιορισμοί που δέσμευαν την εμπλοκή στρατιωτικού τμήματος με πολίτες άρθηκαν, δίνοντας τη δυνατότητα συμμετοχής σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις».
Αφού λοιπόν οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο έργο της αστυνομίας και του στρατού καταργούνται, το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να δράσει η διμοιρία; Στο κεφάλαιο που αφορά τις προϋποθέσεις ως πρώτη αναφέρεται η ύπαρξη διαδηλωτών «ειρηνικών ή μη».
Μπορεί η δυνατότητα καταστολής διαδηλώσεων να επεκταθεί και στο εσωτερικό της χώρας;
Ήδη, η κυβέρνηση έχει προωθήσει ρυθμίσεις μέσω διατάγματος στο οποίο προβλέπεται ότι μετά την έγκριση ενίσχυσης της αστυνομίας από τον στρατό τα τμήματα των αστυνομικών των ενόπλων δυνάμεων τίθενται υπό τις διαταγές των κατά τόπους Φρουραρχείων και ότι τα στρατιωτικά τμήματα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε απόλυτη ανάγκη, εφόσον οι αστυνομικές δυνάμεις από άλλες περιοχές της χώρας αδυνατούν να επιβάλουν την τάξη. Όμως, δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες που να οριοθετούν την δράση των διμοιριών.
Με λίγα λόγια τα ΜΑΤ του ελληνικού στρατού βρίσκονται κοντά στο να αποκτήσουν την ελευθερία να ξυλοφορτώνουν, ακόμη και να σκοτώνουν διαδηλωτές στο όνομα του νεολογισμού της «ασύμμετρης απειλής». Σύμφωνα λοιπόν με το νέο αμυντικό δόγμα της χώρας, οι ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν ως αποστολή τους μονό την απόκρουση του εξωτερικού εχθρού αλλά επεκτείνονται στην προστασία από τον εσωτερικό εχθρό ο οποίος φωτογραφίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ως εξής: «στην περίπτωση «ασύμμετρων απειλών», από τη μια βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε “ομάδες συμφερόντων ή τρομοκρατών”».
Τηλεγράφημα για την δράση μελών του Δικτύου Σπάρτακος
Άλλη περίπτωση συνεργασίας αστυνομίας και στρατού με σκοτεινές μεθόδους αποτελεί η σημερινή δημοσίευση του απόρρητου τηλεγραφήματος που είχε σταλεί στο ΓΕΣ στις 23 Αυγούστου 2008 από 2ο Γραφείο του Κέντρου Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων. Αφορούσε την δράση μελών του Δικτύου Σπάρτακος.
Συγκεκριμένα, δύο μέλη του Δικτύου διανέμαν δισέλιδο φυλλάδιο στους νεοσύλλεκτους που ενημέρωναν τους φαντάρους για τα δικαιώματα τους και τους καλούσαν σε αξιοπρεπή συλλογική υπεράσπιση τους. Βρίσκονταν 50 μέτρα εκτός πύλης και συνεπώς έκτος χώρου ευθύνης του στρατού. Παρόλα αυτά εκκλήθη το πλήρωμα ενός περιπολικού της τροχαίας να τους απομακρύνει περισσότερο και όπως φαίνεται στην απόρρητη αποστολή, κάποιος από τους στρατιωτικούς εκτέλεσε χρέη παρακολούθησης των δυο πολιτών.
Όπως γράφει το η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων του Δικτύου Σπάρτακος «το εν λόγω «Απόρρητο» στρατιωτικό έγγραφο, με ωμό και σαφή τρόπο αποδεικνύει την αγαστή συνεργασία της διοίκησης του Κέντρου Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων Κορίνθου και της Τροχαίας, για να ακολουθήσει αργότερα η Αστυνομική Διεύθυνση Κορίνθου, στην στυγνή παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων όπως αυτά προβλέπονται από το Σύνταγμα».