ακροβατώντας
Η περίπτωση του Γ. Μοναστηριώτη
Σε μια κοινωνία τα αντανακλαστικά της οποίας έχουν αμβλυνθεί προ πολλού και οι παρεμβατικές της πρωτοβουλίες (σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο) είναι ελάχιστες, η περίπτωση του Γιώργου Μοναστηριώτη είναι -τουλάχιστον- αξιοσημείωτη. Εθελοντής πενταετούς θητείας, ο Μοναστηριώτης, τον Μάιο του 2003 και ενώ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο πόλεμος των Αμερικανών και των συμμάχων τους κατά του Ιράκ, προτίμησε ν’ ακολουθήσει τη συνείδησή του και αρνήθηκε ν’ ακολουθήσει τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» σε αποστολή στην εμπόλεμη περιοχή, δηλώνοντας έτσι την αντίθεσή του στον πόλεμο. Η απάντηση της Πολιτείας ήρθε από το Ναυτοδικείο, το οποίο τον καταδίκασε για λιποταξία, επιβάλλοντάς του ποινή 40 μηνών, χωρίς δικαίωμα αναστολής και μετατροπής της ποινής του. Και αυτό, παρά την αποδεδειγμένη διάθεση του Μοναστηριώτη να παραιτηθεί από το στράτευμα.
Πολλές προσωπικότητες, αλλά και πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας, εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις μεθοδεύσεις αυτές, με πιο χαρακτηριστική την αντίδραση της Διεθνούς Αμνηστίας, η οποία στηλιτεύει τη χώρα μας, γιατί στον 21ο αιώνα καταδικάζει τους αντιρρησίες συνείδησης, παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις μιας σειράς διεθνών οργανισμών.
Ολα αυτά, προφανώς, δεν σημαίνουν τίποτα για το Αναθεωρητικό Δικαστήριο της Αθήνας το οποίο, μόλις χθες, καταδίκασε και πάλι τον Γ. Μοναστηριώτη σε ποινή φυλάκισης δύο ετών. Στο δικαστήριο κατέθεσαν μια σειρά από προσωπικότητες (Λεβέντης, Μπανιάς, Μαγκάκης κ.ά.), επισημαίνοντας κάτι το οποίο παραμένει ζητούμενο για την κοινωνία σήμερα: Την ηθική αξία της συγκεκριμένης πράξης του Μοναστηριώτη, η οποία μάλιστα είχε και τεράστια υποστήριξη από την πλειονότητα της κοινής γνώμης, η οποία είχε αντιταχθεί στον πόλεμο. Μάταια όμως…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ pantelak@enet.gr