Ονομάζομαι Μίχος Ανδρέας του Δημητρίου και της Δέσποινας. Γεννήθηκα στις 26 Ιουνίου του 1994 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στην επαρχιακή πόλη της Κοζάνης. Έχω αποφοιτήσει ως γεωπόνος από το Cardiff Metropolitan University (BSc Environmental Systems Management) και έχω μεταπτυχιακό στην διοίκηση επιχειρήσεων του αγροδιατροφικού τομέα (Msc Agribusiness Management) από το Rome Business School. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά ως αγρότης-γεωπόνος στους Πυλωρούς Γρεβενών.
Μεγάλωσα σε ένα ήπιο και ελευθεριακό οικογενειακό περιβάλλον χωρίς ίχνος αυταρχισμού ή επιβολής, με διαρκή την παρουσία της ευθύνης και της κατανόησης των άλλων. Οι σχέσεις μου τόσο με την οικογένειά μου όσο και με όλους τους ανθρώπους στη ζωή μου χαρακτηρίζονται από πνεύμα διαλόγου, συμπαράστασης, συνύπαρξης και αμέριστου σεβασμού που επεκτείνεται σε κάθε συνάνθρωπο μου ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου ή φυλής. Μεγαλώνοντας κοντά στη φύση και παρατηρώντας τις σχέσεις στα οικοσυστήματα της συνειδητοποίησα την ανάγκη για αλληλεγγύη, ειρηνική συνύπαρξη και αλληλοϋποστήριξη για το καλό του συνόλου. Η συνειδητοποίηση της ύπαρξης μας ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου με έκανε να αναγνωρίσω και την ευθύνη που απορρέει από αυτήν.
Στα σχολικά μου χρόνια μαθαίνοντας για την ελληνική και παγκόσμια ιστορία αντιλήφθηκα τα δεινά που προκαλεί ο πόλεμος και οι διεθνείς ανταγωνισμοί για εξουσία μεταξύ κρατών σε βάρος των λαών. Κατανόησα πως ο εθνικιστικός φανατισμός και το μίσος που αναπαράγονται από τους ένοπλους θεσμούς επιβολής της τάξης πυροδοτούν τους πολέμους. Μαθαίνοντας για τις πλέον μελανές και βίαιες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας κατάλαβα ότι ο πόλεμος δεν έχει κανέναν νικητή παρά μόνο ηττημένους και φέρει μαζί του χιλιάδες νεκρούς ανθρώπους, διαλυμένες κοινωνίες, κατεστραμμένες παραγωγικές δομές και οικονομίες ενώ προετοιμάζει την επόμενη σύγκρουση. Τότε ήταν που για πρώτη φορά συνειδητά αρνήθηκα να συμμετάσχω στις μαθητικές παρελάσεις που τον υμνούν. Αρνήθηκα να μάθω να στοιχίζομαι, να περπατάω με προκαθορισμένο βήμα, να φορέσω τα ίδια ρούχα με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες μου, να φωνάζω ρυθμικά το όνομα του σχολείου, να ακολουθώ τον “άριστο”, να προπορεύομαι των κοριτσιών του σχολείου και να στρέψω το κεφάλι μου στους επισήμους.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου βρέθηκα σε ένα πραγματικά διεθνές και πολυπολιτισμικό περιβάλλον περιστοιχισμένος από ανθρώπους με διαφορετικές αφετηρίες, στόχους και προσωπικές επιδιώξεις και αυτό με βοήθησε να κατανοήσω και να εκτιμήσω την διαφορετικότητα και την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου. Την τετραετία 2012-2016 συμμετείχα σε ελευθεριακή συλλογικότητα στη Θεσσαλονίκη που είχε ως πρόταγμα την ελεύθερη διάδοση της γνώσης και ως στόχο την δημιουργία ενός γόνιμου αντιπαραδείγματος στην επιβαλλόμενη οικονομική βαρβαρότητα. Στον χώρο αυτό που ήταν ενάντια σε κάθε είδους αποκλεισμό ή διάκριση συμμετείχα σε κουζίνες οικονομικής βοήθειας μεταναστών, βοήθησα γεωργούς οικολογικής γεωργίας να διαδώσουν το μήνυμα των πρακτικών τους, στάθηκα αλληλέγγυος στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στην υποβάθμιση του τόπου τους και δημιούργησα σχέσεις αλληλεγγύης και πραγματικής φιλίας με ανθρώπους διαφορετικούς αλλά ισότιμους. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον συνειδητοποίησα την αξία του αμοιβαίου σεβασμού, της συνεργασίας και της συνέργειας αρχικά για την επίτευξη ακαδημαϊκών στόχων και αργότερα για στόχους που αφορούν την κοινή μας καθημερινότητα όπως η επάρκεια και η ασφάλεια της τροφής, η προστασία της ανθρώπινης ζωής ως ύψιστο αγαθό και η προστασία του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί. Μέσα από αυτή την συνθήκη αλληλοκατανόησης και σεβασμού στη διαφορετικότητα είδα τις απεριόριστες δυνατότητες που έχουμε, πρώτα σαν μικρή ομάδα ανθρώπων και ύστερα σαν ανθρωπότητα να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο και δυσκολία όταν συνεργαζόμαστε για οποιονδήποτε κοινό σκοπό.
Μέσα από τις προσωπικές μου αναζητήσεις ήρθα επίσης αντιμέτωπος με τη βία που ασκούμε σαν ανθρώπινο είδος στα μη ανθρώπινα ζώα που τα αντιμετωπίζουμε όχι ως συναισθανόμενα πλάσματα και συγκατοίκους μας στη Γη αλλά σαν πόρους για την εγωιστική ικανοποίηση των αναγκών μας. Μέσα από την καταπίεση και την εκμετάλλευσή των ζώων πέρα από την ηθική μας πτώση συντελούμε και στην κατασπατάληση πόρων και συνάμα την μόλυνση του πλανήτη καθώς η κτηνοτροφία ανήκει στις πιο ζημιογόνες για το περιβάλλον βιομηχανίες. Συμμεριζόμενος την άποψη του Πυθαγόρα – ότι οι άνθρωποι όσο κατασφάζουν τα ζώα δε θα γνωρίσουν την ειρήνη και την ευημερία και θα συνεχίσουν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο καθώς όποιος σπέρνει τον φόνο δε μπορεί να θερίσει χαρά και αγάπη- απέχω από την κατανάλωση και χρήση ζώων από το 2014 και όλων των ζωικών παραγώγων από το 2017.
Σήμερα ζώ και εργάζομαι στον τόπο των παιδικών μου αναμνήσεων, το μόνο τόπο που νιώθω ουσιαστικά πατρίδα μου, το μικρό αυτό χωριό που προσπαθώ να διατηρώ ζωντανό και να προστατεύω από τη θέση που είμαι στον βαθμό που μπορώ. Σήμερα με περίσσιο αίσθημα ευθύνης προς τους συνανθρώπους γύρω μου καλλιεργώ την τροφή του αύριο, βοηθώ το τοπικό οικοσύστημα και την πραγματική οικονομία να πατήσει στα πόδια της εν μέσω παγκόσμιων αναταραχών και αστάθειας, σημεία των καιρών μας που χαρακτηρίζουν τη καθημερινότητα όλων μας.
Με την παρούσα επιστολή δηλώνω δημόσια ότι αρνούμαι να στρατευτώ στον ελληνικό ή οποιοδήποτε άλλο στρατό και αντ’ αυτού επιθυμώ να εκπληρώσω κοινωνική θητεία σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 59 του Ν. 3421/2005.
Αρνούμαι να στρατευτώ επειδή το επιβάλλει ένας νόμος μιας χώρας στην οποία τυχαία γεννήθηκα και η οποία με ταυτίζει με όλους εκείνους που γεννήθηκαν από τη μία πλευρά των συνόρων ενώ με διαχωρίζει από αυτούς που έτυχε να γεννηθούν στην άλλη. Θεωρώ ότι τα κράτη και τα σύνορα αποσκοπούν στην χειραγώγηση, την καθυπόταξη και την εδραίωση της εξουσίας μιας μικρής μερίδας ανθρώπων απέναντι σε όλους. Μέσα από την κρατική εκπαίδευση, και όχι μόνο, δημιουργείται και γιγαντώνεται το μίσος και ο φόβος απέναντι σε διαφορετικούς ανθρώπους. Με το πρόσχημα της αόρατης-ορατής απειλής και του πολέμου οι εκάστοτε κυβερνήσεις με σκοπό να παγιώσουν τη δύναμη τους χρησιμοποιούν τον στρατό για να καταπατούν ελευθερίες και δικαιώματα εδραιώνοντας άτυπες δικτατορίες και ολοκληρωτικά καθεστώτα στο όνομα της εθνικής ασφάλειας και ειρήνης.
Αρνούμαι να καταταγώ και να υπηρετήσω ένα θεσμό που πρώτο του μέλημα είναι να άρει τις ηθικές αναστολές και την όποια ενσυναίσθηση μου και να μετατρέψει τον οποιοδήποτε σε δολοφόνο, μιας και για μένα η αφαίρεση του πλέον πολύτιμου αγαθού, αυτού της ζωής, παραμένει δολοφονία κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη. Αρνούμαι να εκπαιδευτώ για να ασκώ βία, να χειρίζομαι όπλα και να επιβάλλομαι σε άλλους ανθρώπους. Αρνούμαι να καταταγώ σε ένα θεσμό όπου κυριαρχεί η πειθαρχία και η τυφλή υπακοή, σε έναν θεσμό όπου δεν υπάρχει χώρος για αυτοκαθορισμό, προσωπική άποψη και λόγο.
Αρνούμαι να φυλάξω σύνορα και να εμποδίσω άλλους ανθρώπους στην αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος ,για τους ίδιους και τα παιδιά τους, ενός τόπου μακριά από ανέχεια, διώξεις και πολέμους. Αρνούμαι την υποτιθέμενη αναγκαιότητα των στρατών στον 21ο αιώνα, η ανθρωπότητα οφείλει να ξεπεράσει τις όποιες διαφορές και να επικεντρωθεί στα ουσιαστικά και κοινά μας προβλήματα (κλιματική αλλαγή, επάρκεια τροφίμων, εξάντληση φυσικών πόρων, οικολογική ρύπανση κ.α.).
Δηλώνω αντιρρησίας συνείδησης και επιθυμώ να υπαχθώ στις σχετικές διατάξεις του νόμου 3421/2005 που αφορά την εναλλακτική πολιτική υπηρεσία λόγω ιδεολογικών πεποιθήσεων. Δηλώνω ότι δεν συμμετέχω, ούτε ποτέ συμμετείχα σε μεμονωμένες ή και συλλογικές δραστηριότητες που έχουν/είχαν σχέση με τη χρήση όπλων, οποιουδήποτε είδους (κυνήγι, σκοπευτικοί αγώνες κλπ). Δηλώνω επίσης ότι δεν έχω καταδικαστεί για έγκλημα που αφορά χρήση όπλου καθώς επίσης και βίας προς οποιονδήποτε άλλο συνάνθρωπό μου. Δηλώνω ακόμα πως δεν έχω υπηρετήσει στα σώματα ασφαλείας, στις ελληνικές ή ξένες ένοπλες δυνάμεις.
Ζητώ την αναγνώρισή μου ως αντιρρησία συνείδησης για ιδεολογικούς/φιλοσοφικούς λόγους όπως αυτοί απορρέουν από το τρόπο ζωής μου.
Μίχος Ανδρέας